Amitábha Boeddha, zo zegt vooral het chinese mahāyāna, kende een geboortedag; hij ontstond niet spontaan.
Het is in het westen vooral de City of Ten Thousand Buddhas in Amerika die daar telkens in december grote aandacht aan besteedt, en dan ook zoveel mogelijk monialen uitnodigt om dit evenement gewicht te geven.

Er is tenminste één taiwanese organisatie die het Reine Land van deze Boeddha heeft geherinterpreteerd naar een dit-leven opvatting. Daar is helemaal niets tegen, net zomin als tegen de "ouderwetse" opvatting die deze Boeddha's "hemel" nog steeds wil zien als een oord voorbij dit leven, waar er maximaal 9 stadia van cultiveren zijn totaan boeddhaschap — hoop doet leven. Want in tegenstelling tot monotheïsmen mag de boeddhist naar boeddhaschap streven en het ook bereiken, of het nu in dit leven is, of in een volgend. Perfectie mág nagestreefd worden. Boeddhisme kent volstrekt niet het gezegde dat alleen (een) god perfect is, of mag zijn. Dat vindt met name de aziatische boeddhist gemeen; we doen toch ons best, waarvoor moeten we gestraft worden!
Boeddha heeft dan ook niet, in tegenstelling tot Jezus Christus, het leed van de wereld op zich genomen; hij heeft gerealiseerd dat er óók ellende is, én dat er een weg is waarmee het individu daarmee om kan gaan, leidend tot verlichting. Boeddha stelde dus dat ieder zijn eigen makke draagt, totdat ook dit individu er de realiteit van inziet, en er aan voorbij kan gaan, zonder genade van welke kant dan ook. Zo doen grote mensen dat.

Om terug te gaan naar de canonieke werken: de Reine Land-leer predikt dat er universa of planeten zijn waarin of waarop geen boeddha aanwezig is. Daarmee legt deze stroming de claim dat alleen het Reine Landboeddhisme de juiste weg is, en dat wie hem vindt maar een gelukszak is.
Dit staat haaks op met name de leer rond de eveneens mahāyāna Avatámsaka soetra waar keer op keer gezegd wordt dat op iedere, al dan niet gevisualiseerde planeet een Boeddha zijn leer predikt, die identiek gelijk is aan die wordt gepredikt op alle andere planeten. Daarmee wordt de universaliteit van Boeddha's onderwijzingen gesteld. In die leeropvatting ontbreekt ieder woord aangaande Amitábha Boeddha.

We zouden kunnen veronderstellen dat de drie geschriften rond Amitābha's Reine Land geschreven zijn ergens tussen het ontstaan van de Avatámsaka en de Lankāvatāra in, maar weten zullen we het nooit.