De āvadana zijn de Sanskriet tegenhangers van de Kleine Voertuig Jātaka (spreek: djaa taka - geen nadruk op -ta- van -taka). Dat zijn legendes, fabels, vergelijkingen etc. waarin doorgaans wordt gesproken over Boeddha's vermeende vorige levens. De āvadana zijn dat echter veel minder; daarin komen vaak andere hoofdfiguren aan bod, en niet zelden in min of meer historiserende vorm.

Het werk waar hier uit wordt geciteerd werd oorspronkelijk, zo rond het jaar 1250, in het Sanskriet geschreven door een Kashmiri met de naam Ksémendra. Tussen ca. 1260 en 1280 zijn een Indiër met de naam Laksmīkara en een Tibetaan aan de slag geweest om de zaak naar het Tibetaans te vertalen. Vervolgens zijn er een paar verschillende (blok-)drukken gekomen: een paar in het Tibetaans, en een paar in het Sanskriet.

Nu heeft J.W. de Jong⁽¹⁾ in 1979 een tekstkritische uitgave laten drukken waarin hij zoveel mogelijk Sanskriet en Tibetaanse teksten met elkaar vergelijkt. Het gaat dan om de āvadana over de bodhisattva, en wel een kalpalāta.⁽²⁾
Zijn vergelijkingen gaan maar op een enkele plaats gepaard met een vertaling in het engels, en waarschijnlijk deed hij dat alleen maar omdat het zo'n leuke uitspraak is:

"Wanneer intelligente mensen de innerlijke waarheid (ervan) niet onderzoeken, dan is (ook, of zelfs) een heel mooi gedicht leeg, en wordt het benaderd als een lamp in een drinkput die leeg is."

(If its inner truth is not examined by intelligent men, a very beautiful poem is empty and it is frequented as a lamp of a well in an empty place.")

Of anders gezegd, zo'n lamp geeft wel licht, maar verlicht niets.
We gooien geen dichters onder de bus, maar we kunnen toch wel stellen dat het doorsnee sinterklaasgedicht wel licht geeft, maar niks verlicht.

Voor de liefhebber: "heel mooi gedicht" komt uit de samenstelling subhāsita gavesy āvadana. Subhāsita = mooie woorden, aangename spraak.

(1) "Text critial remarks on the Bodhisattvāvadānakalpalatā", Tokyo 1979, p.88
(2) "Kalpalāta", deel van een literair werk.