Over de japanse yamabushi en het shugendō hebben we het hier lang niet gehad. Het gaat dan om heren die bergasceten worden genoemd, en die bepaalde shintō en boeddhistische rituelen combineren in hun mentale en fysieke praktijk. De hier geciteerde bron heeft het zelfs over een vedische herkomst van het hier besproken vuurritueel. Dat kan zijn, maar dan is deze vuurceremonie niet via het boeddhisme naar Japan gemigreerd, want met name Boeddha waarschuwde ernstig tegen de vedische opvatting dat vuur (Skr.: agni) een "iets" zou zijn dat vereerd zou moeten worden.

We moeten er niet van uitgaan dat we hier te maken hebben met allemaal solitair levende asceten (iemand vroeg "wat is een asceet?"). Voor zover ze in de bergen wonen houdt vaak, maar niet altijd, mevrouw yamabushi zich met de huishouding bezig, en er zijn er ook die alleen ten tijde van ceremonieën of bepaalde fysieke oefeningen de yamabushi-kleding aantrekken. De hier door de bergen trekkenden lijken fulltime yamabushi te zijn.

Op Vimeo staat een video over een ceremonie die jaarlijks in augustus gehouden wordt, de Saito Goma. In andere tradities wordt "goma" geschreven als "homa".

Wat u op de foto op het voorhoofd van de yamabushi ziet is een houdertje waarin een recitatietekst is opgesloten, in vorm vergelijkbaar met wat de vrome joodse voorganger of student draagt. En het zou zomaar kunnen dat deze nieuwere japans-(semi-)boeddhistische tradities het van hen hebben geleerd.
Die teksten die gereciteerd worden zijn teksten uit het mahāyāna-boeddhisme, en wel de/het Hart soetra en de dharanī over, of eerbetoon aan Kanzé-on (Avalokiteshvara, resp. Kannon).

Het is die laatste tekst die hier belangstelling heeft opgewekt. Het lijkt een verjapanste Sanskriet-tekst te zijn, of althans een tekst waarin een vorm van Sanskriet zodanig verbasterd is dat het een beetje lijkt op Japans.
De 10-regelige tekst, de Kannon Gjó (schrijf: Kannon Gyo) gaat zo (een gyo is een soetra):

Kanzeon
Namu Butsu
Yo Butsu in
Yo Butsu en
Bu po so en
Jo ra ku ga jo
Cho nen Kanzeon
Bo nen Kanzeon
Nen nen ju shin ki
Nen nen fu ri shin

Op Pure Land Notes lezen we dat er minstens twee pogingen zijn gedaan om deze recitatie te vertalen naar het Engels, een door Philip Yampolsky, en een door John Blofield. Ze lijken een beetje op elkaar, en een beetje ook niet.

Nippon.com had op 14 juni een artikel over Taichō, de shugendō "monnik" en de paar standbeelden uit die richting die een soort beeldenstorm hebben overleefd.