In de krant The Star laat de maleise overheid weten dat de aanleg van een nieuwe kabelbaan naar het, naar men aanneemt, 130 miljoen jaar oude woud, centraal op het eiland Penang, geen schade zal toebrengen, ook al gaan er 50 bomen voor verplaatst worden, niet geveld, zo verzekerde een lokale bestuurder.
Dat kan niet waar zijn, dertig jaar geleden al wees een collega er op dat er inmiddels mos op de bodem, de rotsblokken, en de bomen van Penang Hill zat, een teken dat de lucht niet helemaal puur en zuiver meer was. Met het aanleggen van een wandelroute vanuit de westelijke buitenwijken van Penang-stad tot een eind in noordelijke richting door dit heuvelgebied, zal dat niet verbeterd zijn. En nu men per kabelbaan naar boven gehesen zal kunnen worden, zal de druk op het ecosysteem alleen maar toenemen.

Nog verder naar het westen is in augustus 2022 de bouw van een theravāda-tempel/-centrum begonnen. Het moet uiteindelijk een twee verdiepingen gebouw worden zoals hier getoond. Uit de geleverde fotos blijkt dat dit een woudsetting is in een van de stromingen die dit als staande praktijk hebben, d.w.z. we hebben dan te maken met, voorlopig, een drietal monniken in ofwel de mahā-nikāya-stroming, danwel in die van het Thamma-yút, waarschijnlijk het eerste, zie hierna.
We zien op een van de fotos van deze Sīta-vana vihāra hoe een aantal teksten in het chinese schrift aan de balken zijn gespijkerd, en daaruit moeten we afleiden dat de monniken die daar nu verblijven uit de etnisch-chinese bevolkingsgroep van Maleisië komen, dat is standaard het geval, ook in het geval van de bhikshuni uit de mahāyāna-vestigingen en de 10-levensregelsnonnen uit het theravāda. Ik ken geen uitzondering op deze regel, althans wanneer het gaat over de kinderen van het land, en niet over personen die zich uit andere delen van de wereld bij hen hebben gevoegd.

Wat bovendien opvalt aan deze woudsetting is dat ze in de provisorische optrek, voorlopig een enkele verdieping, veel ruimte geven aan gezamenlijke en formele meditatie. Dat zal zeker aantrekkelijk zijn voor de eveneens etnisch-chinese bezoekers vanuit Singapore die daar over het algemeen meer belangstelling voor hebben dan de inwoners van Maleisië zelf.
Om ook de vanuit het mahāyāna komende bezoekers een thuisgevoel te geven is centraal op het altaar een mahāyānistisch boeddhabeeldje neergezet, geflankeerd door twee witte exemplaartjes, zo kenmerkend voor de srilankaanse theravāda-praktijk.

Sīta-vana: Sīta is de naam van een van de hoofdpersonen uit het hindu epos de Rama-yāna. Ze werd, zo zegt het verhaal, gevangen genomen door Rávana en naar Sri Lanka ontvoerd. Het vana betekent "woud", of "tuin", of "park".
Gezien de naam Sīta kan er voor wat betreft de monniken sprake zijn geweest van een wijding op Sri Lanka danwel door srilankaanse monniken. Hoe Maleisië inmiddels aankijkt tegen lagere en hogere wijding op eigen grondgebied is hier niet meer bekend. Tot voor 20 jaar geleden mocht het niet, met 1 jaarlijkse uitzondering voor mahāyāna-monialen in de grootste tempel op het eiland Penang.