■ De plaatselijke krant van Shanghai toonde op 20 oktober een aantrekkelijke foto van de tempel met de naam Zhenru. De tempel is in zijn eerste gebouwen zo'n 700 jaar oud, en de gingko-boom (voorgrond) zou ongeveer gelijktijdig met de oplevering geplant kunnen zijn geweest. In de afgelopen maanden hebben we gezien hoe China een lijst heeft opgesteld van "heilige" bomen die op tempelterreinen staan — en daar als gevolg beter beschermd zijn dan "in het wild". De Zhenru-gingko is aan die lijst toegevoegd, en wel in de kolom "paren van cultureel erfgoed", dus de boom + de tempel als een ondeelbaar geheel.

Hu sr. werd, zo moeten we hieruit opmaken, dus niet aan de kant geschoven⁽¹⁾, maar was/is wel degelijk ziek.
Lei toonde ook hoe Xi Jinping, op bezoek in de Xinjiang-provincie, heel erg langzaam lopend de troepen inspecteerde.
Eerder werd op tv-beelden getoond, en was daar te beluisteren, hoe staatshoofden, waaronder Xi, met elkaar grappen maakten over een medicijn dat hen het eeuwige leven zou kunnen schenken. Het kan zomaar zijn dat Xi fysiek niet in goeden doen verkeert. We moeten bedenken dat "China" gruwelijk de pest heeft aan doodgaan; daar heb je niks aan.
Indien Xi inderdaad tegen het eind van zijn regeerperiode aan zit waarna ook hij onzichtbaar zal worden, dan volgt daaruit dat we niet verbaasd mogen zijn indien er in het Rijk van het Midden binnen afzienbare tijd een wisseling van de regeringswacht plaats gaat vinden.
Dergelijke machtswisselingen gaan niet zelden gepaard met een herziening van standpunten t.a.v. levensbeschouwingen. Een enkele keer zullen de teugels wat worden gevierd, maar ga er van uit dat het ook voor kan gaan komen dat er nieuwe en strengere maatregelen komen, dit om vanuit levensbeschouwingen gestuurde opstanden te voorkomen. Zie de geschiedenis rond de White Lotus-society die in die tijd, ondanks de verering van "de Hemelse Moeder", flink wat boeddhisme in de mix meende te moeten doen.

(1) Sprekend vanuit een wereld waar desnoods een hele zaal zich in grote opwinding werpt op een persoon die een malaise ondergaat en onderuit zakt, werd de discrete en geserreerde houding van 's-lands bestuurders achter de tafel — op het moment dat Hu de zaal werd uitgeholpen; hij veront-schuldigde zich bij de voorzitter die knikte: ja, 't is al goed — uitge-legd als een demonstratie van openlijk afstand nemen van iemand die niet meer in 't politieke mandje paste.
Herinnert aan een moment met ondergetekende's ontmoeting met de abt-van-dienst. Ondergetekende had iets stoms gedaan en bij het aanbieden van een verontschuldiging werd geërgerd gereageerd: 't is gepasseerd, zeur d'r niet over, herinner ons er niet aan, breng ons niet verder in verlegenheid!
Het is een houding die volkomen haaks staat op het Amerikaans-Nederlandse oeverloos doorspreken en oprakelen van het verleden, opdat de mens "er doorheen gaat".
We hebben dat gezien na de Pol Pot-periode toen met name Denen de bevolking van hun traumas af gingen helpen: niet doorgaan naar een nieuwe tijd, maar blijven hangen in verdriet en ressentimenten tot ook de laatste Rode-Khmer dit leven had verlaten.