Vervolg van de vondsten-pagina

Wanneer we kijken naar de foto in AzerNews, dan zien we links een, gezien de kroon, bodhisattvafiguur. En mogelijk moeten we dan denken aan Manjushri, in het noorden met zijn ch'anpraktijk (= de oorspronkelijke vorm van zen) meer geliefd dan in het zuiden.
Naast een mándala met zo te zien boeddha-afbeeldingen zien we meteen rechts daarvan een figuur die een stoepa overeind houdt — het boeddhisme — en onder zijn voet een gnoom in bedwang houdt die we toch echt moeten zien als een representant van boeddhisme-vijandige elementen. We mogen deze figuur interpreteren als de chakra-vártin, de vorst die het wiel van de dharma in beweging houdt.
Uiterst rechts staat de afschrikwekkende (Chin.:) Weitó, (Skr.:) Skanda, tempelbewaarder die, daar waar er poortgebouwen zijn, in zo'n poortgebouw opgesteld staat ter afschrikking van het eventuele kwade dat het terrein op zou willen stappen.

vervolg teruggave artefacten van Taiwan naar China

China Daily liet op 26 maart een foto zien van 30 artefacten die vanuit Taiwan teruggegeven waren aan het National Museum of China, op het vasteland van China wel te verstaan.
Het gaat dus kennelijk niet om al die beelden, schilderijen en andere voorwerpen die op Chiang Kai-shek's schepen werden geladen ten tijde van zijn vlucht naar Taiwan — ze werden door de nationalistische troepen uit het museum in Beijing geroofd en zijn nog steeds te zien in het nationale museum van Taiwan.
Waar het hier om gaat zijn, schrijft Wang Kaihao, voor het merendeel stukken die uit de Shanxi-provincie afkomstig zijn. Op de foto zien we vooral afgeslagen hoofden. Bodhisattva-hoofden, zo te zien.

Het meest opvallende aan het bericht is dat het de Fo Guang Shan Monastery in Kaohsiung, Taiwan is geweest die de teruggave heeft geregeld. (Klik op de "vertalen" functieknop)
De eerwaarde Hsing Yün (Taiwan houdt vast aan de pré-pinyin-spelling) was zo ongeveer de eerste vasteland-monnik die de loopplank naar een van Chiang Kai-shek's schepen opliep en verklaarde dat hij mee zou varen naar Taiwan, niet omdat hij Chiang zo lief had, maar omdat hij vervolging van Mao en zijn infameuze echtgenote vreesde. Andere monniken volgden zijn voorbeeld, en vooral in het roddelgrage min-of-meer boeddhistische wereldje in het westen waren de mannenbroeders aan deze kant van de aardbol er vast van overtuigd dat die monniken dan ook nationalisten waren (te verstaan als oer-conservatief en niet democratisch gezind) net als Chiang. Dat was niet zo; dat soort dingen kon hen geen barst schelen, ze wilden alleen maar het land uit, op welke manier dan ook.

Ook al heeft FGS al jaren een vestiging op het vasteland, evenals de andere grote taiwanees-boeddhistische instituten, toch valt deze actie op. Zoals hier eerder gemeld gingen tot en met de 90-er jaren op Taiwan geruchten over FGS en zijn stichter rond. Volgens het ene gerucht waren het communisten die in hun kelders wapens verborgen voor de dag dat Mao een inval op het eiland zou doen, om hem zo hand- en spandiensten te kunnen verlenen, en volgens het andere gerucht hadden ze die wapens om Chiang Kai-shek te helpen zo'n aanval af te slaan. De werkelijkheid was dat ze geen kelders hadden, en tenminste tot een min of meer normalisering van betrekkingen met het vasteland met geen van beide partijen contacten onderhielden. De verschillende taiwanees-boeddhistiche vastelandvestigingen van na die tijd zijn missionaire projecten onder een bevolking die in de Mao-tijd werd voorgehouden dat religie "opium voor het volk" was, het algemene communistische verhaal dat nog heel lang heeft stand gehouden. (Het China van die tijd zag boeddhisme als een religie; kennis van zaken was er niet meer.)