Tegen het eind van de zomer in Europa viert het hinduïsme gedurende 16 dagen "pitru paksha" (pietroe pàksja), de eer die gebracht wordt aan de voorouders. Er wordt gezegd dat dit gebruik stamt uit de vedas, en met name uit wat de eerste veda wordt genoemd, de Rg Veda.
Een absolute dilettant op het gebied van de hinduleer zijnd is het ondergetekende niet gelukt om in de online-versies van genoemd geschrift het woord "pitr", vader, vermeld te zien met betrekking tot voorouders. Wel viel vers IV.50.6 van de Rg Veda open waarin het woord vader wordt gebruikt in de zin van (,meent de vertaler,) universele godheid, aldus, de Skr. tekst:

"evā pitré viśvádevāya vŕsne yajñaïr vidhema námasā havïrbhih bŕhaspate suprajā vïrávanto vayám siyāma pátayo rayīnām." (een paar diacritisch tekens zijn weggelaten).

De, of een, vertaling zou dan zijn:
Aldus, aan de Vader (pitré), de universele godheid (viśvádevāya)⁽¹⁾, aan de stier temidden van de kudde, mogen we onze offerandes, onderdadigheid, en oblaties aanbieden; O Bŕhaspati, energiek en rijk in nageslacht, mogen we hier op aarde koninklijk (= hemels) geluk (pátayo rayīnām) ervaren.

(1) "Universele godheid" lijkt me een verkeerd gekozen begrip. Het voorzetsel viś- komt nog het meest voor in de zin van "betrouwbaar", en elders krijgen godennamen als Brahman, Vishnu, en Śiva het epithetum (Skr.) viśveśa, of visvaisa. De uit het christendom voortgekomen vertalers hebben van deze namen, die staan voor het begrip "heer van het universum" al gemakkelijk een christelijk-achtige "universele godheid" gemaakt. Dat begrijpen we, dat men iets van zichzelf in de leer van anderen wil herkennen: dat hebben zij ook, dus wij zitten er gelukkig niet helemaal naast.

Hoe dan ook, het lijkt alsof de 16 dagen durende offerande — die andere recitaties kent dan hierboven gegeven — plaatsvindt met in de achtergrond een besef dat de mens, het kleine atma, in wezen deel is van het grote, het grote Atma, en er slechts een doorgaande cultivering moet plaatsvinden om deel te gaan uitmaken van wat hier de figuur van Bŕhàs-pati (geen nadruk op 2e a), Heer die eer verdient, wordt genoemd, een van de vele namen voor hetzelfde.
Maar het kan zijn dat sanskritisten en hindugeleerden hier een andere mening en invulling hebben.

In ieder geval is het hinduïstische (Skr.:) atma/Atma-concept (P.: atta) vreemd en zelfs tegengesteld aan het boeddhisme, ook al hebben de volkeren van de Himalayas en Oost-Azië hun stinkende best gedaan het toch nog ergens een plaatsje te geven.