■ Tegen de achtergrond van het opduiken van de vorige maand besproken zelfverklaarde boeddha in Cambodja, heeft het landelijke bestuur besloten een wet inzake godsdienstvrijheid vast te leggen. Dat meldde le Petit Journal van 7 februari.
Zoiets is voor de franse overheersing van dat deel van het aziatische continent nooit nodig geweest; de quasi totale bevolking was boeddhist, al dan niet met medeneming van schriftloze religieuze gewoonten en gebruiken.
Tegen het eind van 2025 moet de wetstekst klaar (en aangenomen) zijn, zo lezen we.
Al in 2023 was er sprake van het opstellen van een dergelijke tekst, maar onder de recente omstandigheden is daar vaart in gekomen. We lezen dat de nieuwe tekst er niet een zal zijn die verschillende geloven in de weg zal gaan zitten, maar "eerder een die aan de praktijken kaders zal stellen teneinde de [religieuze] harmonie te bevorderen."
Inmiddels is het ministerie dat met deze zaak bevoegd is aan het overleggen met leidinggevenden van verschillende levensbeschouwingen, ongetwijfeld om opstandige demonstraties achteraf te vermijden.

■ Hang Punreay van de Khmer Times meldde op 11 februari dat er een waarschuwing was uitgegaan naar ambtenaren die toestemming geven om archeologische restanten af te breken.
We mogen er van uitgaan dat hier de landelijke overheid een standje geeft aan een orgaan als APSARA dat de archeologisch erfgoed beheert, een orgaan dat volgens velen gezien wordt als zo langzamerhand de de facto bestuurders van Cambodja.
We moeten daar ook bij overwegen dat er nog steeds een moeilijke situatie is rond landlozen die recent of al enkele generaties geleden stukken grond op het Angkor-complex in beslag hebben genomen om daarop te leven en landbouw te plegen. Het landelijk bestuur heeft deze specifieke groep nieuwe stukken land aangeboden die echter zo kaal zijn (geen boom te bekennen), en bovendien niet voorzien zijn van waterleiding en andere faciliteiten, dat er in feite niet te leven valt. Het kan zijn dat op dit stuk APSARA — dat verwijdering van gebouwen op de Angkor-terreinen eist — en (leden van) het landelijk bestuur hier tegenover elkaar staan over de vraag hoe het ontstane gebrek aan huisvesting opgelost moet worden. In de afgelopen jaren zijn er situaties geweest waar ook monniken zich ontfermden over landlozen die, buiten de Angkor-terreinen, grond gingen bebouwen ook zonder dat er overdracht van eigendomsrechten was geweest, mochten er al op schrift gestelde eigendomsrechten zijn of zijn geweest.