Blij meldde de verslaggever dat de boeddhisten de massa te Prajagraj zo rustig en gedisciplineerd vonden. Op 16 februari was het echter weer eens raak. Door op die dag bekend gemaakte oorzaken, gedrang om van het ene naar het andere platform te geraken, was er op een treinstation in Delhi een "stampede" ontstaan onder burgers die op die laatste zondag nog aan de riten wilden gaan deelnemen. Bij het eerste onderzoek werden tenminste 16 doden geteld.

We zien in Daijiworld (vorige pagina) dat deze massa-bijeenkomst Sangam (spr.: sang-ham) wordt genoemd: grote bijeenkomst.
Opgesomd werden de landen die vlak daarvoor deel hadden genomen aan een conferentie in Delhi. Dit bezoek moeten we dan ook zien als een uitje binnen het kader van die bijeenkomst.

Een nader bericht had het dat de Premier van de deelstaat het startschot had gegeven voor deze "boeddhistische Kumbh Yatra". Een "yatra" is in principe een voettocht met een of ander niet-materieel doel, maar hier zal hij het bezoek van de delegatie als zodanig benoemd hebben.
Ook stelde hij dat het hinduïsme en het boeddhisme ontstaan zijn "onder dezelfde banyan-boom", en meende dat diegenen die "deze eenheid" niet zien zitten er op uit zijn India te splijten; daarmee toonde hij de aloude vrees voor anti-India c.q. anti-hindu-sentimenten. Impliciet betekenen zijn woorden dat we niet meer zouden mogen aangeven welke de verschillen tussen beiden stromingen zijn. Daarin zullen we Yogi Adityanath, de PM, dan toch maar laten zeggen wat hij kwijt wil, onderwijl onverstoord voortgaand op de weg van Boeddha, die wel bij de pré-hindu stromingen was gebleven als hij het er (volledig) mee eens was geweest.

De organisator van het bezoek was de Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), de beweging die over het algemeen wordt beschreven met het woord "hindutva". De huidige voorman van de RSS, Indresh Kumar, benadrukte dan ook dat de "Sanátan[a] Dharma", de eeuwige dharma, "geen bekrompen ideologie is, maar een geestelijke erfenis voor de hele mensheid." Dat zou een mooi ideaal zijn, ware het niet dat die erfenis niet aanslaat, en voorlopig niet zal aanslaan, in de arabische, afrikaanse, en zuid-amerikaanse culturen. En ook in Europa staat de "Sanátan[a] Dharma" met een percentage van 0,9% boeddhisten in Duitsland er niet goed voor. Na een hoogtepunt aan het eind van de 20e eeuw, gaan we nu weer even door een dal, tenminste v.w.b. Europa.

In boeddhistische zin komt deze term van Sanátana Dharma, maar dan in omgekeerde woordvolgorde, voor in de Dhammapāda, een collectie aforistische uitingen die aan Boeddha worden toegeschreven, hoewel er, voor wat betreft de Pāli-anthologie, ook wat latere verzen tussen zitten:
Dhammapada Vers 5
Na hi verena verani
sammantidha kudacanam
averena ca sammanti
esa dhammo sanantano.

Werkelijk, haat komt niet aan zijn eind door haat. Het komt alleen tot rust door liefdevolle vriendelijkheid (metta). Dit is de eeuwige dharma.