En met in het achterhoofd het bericht van een instituut als PEW waarin geconcludeerd werd dat het christendom en het boeddhisme nog het snelst hun aanhang (gelovigen) aan het kwijtraken zijn, viel deze zinsnede in een van Vietnam's nieuwsorganen extra op. Het ging dan om een eind maart onder auspiciën van de VN georganiseerde "campagne om boeddhistische kunsten onder de aandacht te brengen" (Vietnam.vn van 29-3-25): "De boeddhistische waarden van mededogen en altruïsme vermengen zich met de (vietnamese) traditie van patriotisme, medemenselijkheid, humaan-zijn, en solidariteit, om zo een duurzame culturele identiteit te scheppen."
En inderdaad, indien dat de kern van Boeddha's leer (en van die van het christendom) was, mededogen en altruïsme, dan kunnen we ons voorstellen dat personen die daar de afgelopen eeuwen mee om de oren zijn geslagen er al te gemakkelijk afstand van nemen: ja, dát weten we nou wel.

Laten we niet vergeten dat het boeddhisme een van geïnstitutionaliseerde religies afwijkende filosofie heeft over bevrijding: bevrijding van het ondergaan van leed, leed als noch fataliteit, noch reden voor schuldgevoelens, noch opgelegd door anderen, noch af te kopen door gebed, noch onontkoombaar. In tegenstelling daarmee is er, indien juist gecultiveerd, een doorzien van het zo-is-het van die momenten van ongemak, om er op het moment zelf doorheen te breken dankzij datzelfde inzicht. Waar andere stromingen wellicht een er voor weglopen voorstaan: zoek de zon op, dan gaat 't over, leerde Boeddha ons dat die zon er altijd al was, en dat dit een beleefde realiteit is na een momentje, een klein voorproefje, van ontwaken tot die realiteit.