De kijker ziet hoe er ook hier, zoals in koreaanse traditionele gebouwen, en in de traditioneel zwart-geteerde zeeuwse schuren, geen spijkers en schroeven aan te pas komen.
Honen behoorde niet tot het shingon dat centraal staat in deze voettocht, maar omdat de stichter van het shingon nogal liberaal was wat aanvaarden van andere stromingen aangaat, zal niemand daar aanstoot aan nemen.
Een serie fotos van deze tempel staat hier.
       Even later viel een site open waarin ondermeer sprake was van de "66 stations op de Kiso-kaidō" in de Kiso-vallei. Daar gaat het niet om het boeddhisme, maar om de kunstenaars Utagawa Hiroshige en Keisai Eisen.
       Een week eerder werd een werkje van zo'n ukiyo-e kunstenaar opnieuw op het internet getoond. Vaak gaat het dan toch om wat we in de 50-er, 60-er jaren "plaatjes" voor op koektrommeltjes noemden, op dat moment zwaluwen die landen op draadjesdunne twijgjes. Onthouden we dat op deze afbeeldingen niet altijd de werkelijkheid wordt weergegeven, wat we ook onder werkelijkheid verstaan.

■ De Kofuku-dji te Nara heeft besloten rondleidingen te gaan organiseren, althans voor buitenlandse bezoekers. Formeel vertegenwoordigt de tempel het Hossō, in het Hybr. Sanskriet het Yogacara.

■ Dat Junsei Terasawa "een prominente boeddhistische monnik uit Japan is", dat heeft de medewerker van Dawn, een pakistaanse krant, zelf verzonnen, dolblij als z/hij is dat zo iemand de cultuur van het land in positieve bewoordingen wil beschrijven. Vergelijk het met Nederland waar de neuzen ook krullen wanneer iemand van verre iets aardigs over het land weet te melden; "we" worden er meteen een stuk hupser van.

Maar aan het hoofddeksel van Terasawa valt te zien dat hij ook in Kirgizië en Oezbekistan is geweest. In dat opzicht is hij een waardig opvolger van Xuanzang, Faxian, Yijing (hfst. Dunhuang-manuscripten) en anderen waaronder een paar Koreanen.

Terasawa dan, vertelt hoe "de leer van het boeddhisme de inspiratie is geweest voor art. 17 in de japanse grondwet die tot stand kwam in het jaar 604, tijdens de regeerperiode van Shotoku (ook hier)." Aan het eind van het artikel benoemt hij die inspiratie als zijnde het bodhisattva-ideaal.

Hij herinnert er ook aan hoe Uddiyána nogal eens "de wieg wordt genoemd van het vajra-yana" (zie tantra-yana).

Tevens wijst hij naar het Sora systeem, een netwerk van handelsroutes die tegelijkertijd een heen en weer van levensbeschouwelijke opvattingen is geweest, de "interconnectie van civilisaties uit de oudheid".