|
Casting the Buddha
Shashank Shekhar Sinha is de auteur van Casting the Buddha: A Monumental History of Buddhism in India. Het in januari aangekondigde boek gaat voornamelijk over de uit mix-metaal (asta-dhatu) vervaardigde boeddhabeelden uit de indiase taartpunt, maar in de platte tekst laat Sinha weten dat hij het niet eens is met het verhaal over het verdwijnen van boeddhisme uit India zelf. Hij vecht, en dat tot op zekere hoogte terecht, de opvatting aan dat het in de 13e eeuw gedaan was. Zoals in deze WJR-kolommen hier en daar gemeld bleef Boeddha's leer overeind in streken als Bengalen, en in het voorgebergte van de Himalayas — voor wat India betreft, we hebben het niet over Sikkim dat lange tijd zelfstandig is gebleven, en ook niet over Nepal dat de enige hindu-natie ter wereld is geweest, ook al werd Boeddha op dat grondgebied geboren.
Sinha lijkt het dan ook een prettige gedachte te vinden dat het hinduïsme zozeer gesteld was, en is, op de figuur van Boeddha dat ze hem hebben gepresenteerd als een avatar van de hindugod Vishnu, de 9e verschijningsgestalte, zo is het verhaal. Het herinnert een beetje aan wat die ene katholieke non te vertellen had: en toen gaf god verlichting aan boeddha. (— Niet waar hoor! — Wel waar, de bisschop heeft het zelf gezegd.)
Wij zijn er helemaal niet blij mee, met die indiaas-hinduïstische voorstelling van Boeddha als afschaduwing van Vishnu, maar het heeft, om een zekere srilankaanse monnik te parafraseren, er voor gezorgd dat het hinduïsme zich niet vijandig tegenover het boeddhisme is gaan opstellen, hetgeen we in het geval van andere levensbeschouwingen niet altijd kunnen zeggen.
Hoe dan ook, wie het boek niet aan kan schaffen, of niet aan wil schaffen krijgt in de recensie onder de bovengegeven doorklik een historisch overzicht zoals Shashank Shekhar Sinha dat wil zien. En daar moeten we dan maar tolerantie voor opbrengen, Nederlanders en Belgen nemen het ook niet zomaar aan wanneer een Argentijn of een Groenlander eens even onze geschiedenis gaat vertellen, zelfs niet wanneer z/hij een correct verhaal te vertellen heeft.
Bij Shámbala verscheen het boek "Storehouse of Treasures: Recovering the Riches of Chan and Zen" van de hand van Nelson Foster.
De lezer is uitgenodigd kennis te nemen van de inleidende tekst. Zowel deze tekst als het boek zijn in het engels.
Jack Kerouac: The Buddhist Years
De overtuigde rooms-katholiek Jack Kerouac, schrijver en voorman van de niet meer bestaande "beat-generation" in Amerika, heeft een boeddhistische bevlogenheid gekend. Daarover schrijft Dalya Alberge
in The Guardian van 19 januari.
Het gaat dan bijvoorbeeld om twee gedichten: The Long Night of Life en om A Dream Already Ended die voorkomen in het binnenkort op de markt verschijnende boek Jack Kerouac: The Buddhist Years. Dat wil zeggen, het gaat over een korte periode in de 50er jaren waarin Kerouac en vrienden verdomd veel over met name het zen te vertellen hadden, maar ook over de filosofie als zodanig, voorzover ze daar kennis van hadden kunnen nemen. En ondergetekende kan bevestigen dat nog in de 60er jaren het opsporen en/of vinden van informatie buitengewoon moeilijk was. En wanneer er al een of ander werkje, bijvoorbeeld over de iconografie, op de markt kwam moesten we 10 - 20 jaar later vaststellen dat hier een ratjetoe werd gepresenteerd waar geen hout van klopte. We mogen Kerouac et.al. dan ook geen verwijt maken, hoewel het beter ware geweest indien ze bij de les waren gebleven. Maar zo zaten ze, karmisch gesproken, niet in elkaar.
|
|
Publicaties
Terug naar de voorpagina
white jade river-blog
words in picture-blog
mastodon
|
|