De inwijdingsplechtigheid werd geleid door acht monniken uit de Chinese provincie Zhejiang.
Naar traditioneel gebruik is een eerste ruimte waar we binnen komen gewijd aan de toekomstige Boeddha Maitreya, en is de tweede hal gewijd aan de Boeddha aan wie hier dagelijks eer wordt bewezen.
Die tweede hal heeft de drie gebruikelijke beelden van Amitābha Boeddha in het midden en Mahā-sthama-prapta Bodhisattva aan de, vanuit de toeschouwer gezien, linkerzijde, en Avalokiteshvara Bodhisattva aan de rechterkant.

De beschrijving van deze drie belangrijkste figuren toont een invulling die naar we menen typerend is voor het vasteland van China. Mahā-sthama-prapta (mahā = groot; sthama = stamina; prapta = behaald) wordt beschreven als "de Meester over de Zes Werelden waarin Verlangen aanwezig is", en tevens als "de Meester die Waakt over de Zes Levensvormen waarin Wedergeboorte gevonden kan worden." De Chinese naam is Da Shr Chih.
Amitābha (of Amitāyus), is "Hij die Oneindige Verdienstelijke Kwaliteiten Bezit", en Avalokiteshvara's naam, die in het Chinees als Quan Shr Yin wordt weergegeven, wordt dan ook als gebruikelijk vertaald met "Hij die Luistert Naar (het hulpgeschrei van) de Wereld."
Strikt genomen staan deze twee Bodhisattvas voor Wijsheid en Mededogen, maar de Chinese boeddhistische traditie heeft er een extra dimensie aan gegeven, in overeenstemming met de voor-boeddhistische filosofie over gewenste harmonie tussen hemel en aarde.
Daartussen staat dan nu de niet in woorden te vatten Boeddha aan wie men denkt als aan de wo tzu jan. Zo is de bezoeker een met dat fenomenale alomvattende; hij wordt er door omringd; hij wordt er door beschermd. Vernietigt hij die Totaliteit, dan vernietigt hij zichzelf. Geeft hij zich over aan dit Alzijn, dan geeft hij zich over aan zichzelf. In een dergelijke tempel zijn is een thuis zijn en een thuiskomen, en daarom voelt het voor de boeddhist uit die regio bepaald als armoede aan wanneer deze geluk en behaaglijkheid brengende symbolen niet in zijn onmiddellijke omgeving zijn.

Het is voor sommigen waarschijnlijk gemakkelijk om hier een Augustiniaans concept in te zien, maar Augustinus zal nooit het volkomen samenvallen van God en de mens hebben gepredikt, hoewel het Christendom wel zegt dat God, als goddellijke vonk, in de mens aanwezig is. Het verschil tussen deze goddellijke vonk en de Mahāyanistische boeddhanatuur is dat het eerste een min of meer van het psycho-fysieke samenstel verschillende entiteit zou zijn, terwijl het laatste het wezen van de mens is, dat wat hij in laatste instantie, in al zijn aspecten, is.

Op 31 maart 2013 werd een grote tempel geopend in de Tor Tre Teste-wijk in Rome. Het is geen vervanging van de bovengenoemde oude kleinere nabij de piazza Vittorio in de Esquilino-wijk. Er werd niets bekend gemaakt over welke gemeenschap de opdracht heeft gegeven voor de nieuwe Hua Yi Si, een vrijstand gebouw waarvan de Italiaanse media wisten te vertellen dat het de grootste tempel in het land is. Wel werd er de nadruk op gelegd dat de 5.000 tot 7.000 Chinezen in Rome in meerderheid uit de zuidelijke Zhejiang-provincie afkomstig zijn.

Juni 2020
In een artikel over de stad Prato in Italië had Caterina Francesca Guidi, schrijvend voor Open Democracy het over de etnische samenstelling van de stad, en wat het betekende op het hoogtepunt van de COVID-19 crisis, de uitbraak van een toen nog nieuw corona-virus dat zeer snel om zich heen greep en veel meer doden ten gevolge had dan andere virus-infecties.
De foto toont een versiering tijdens een hoogtijdag: de italiaanse haan en de chinese draak ontmoeten elkaar.
Tweeëntwintig procent van de bevolking is niet-Italiaans, zo schrijft Ms Guidi, en van die 22% is 57% van chinese komaf. Deze bevolkingsgroep is relatief succesvol en heeft twee etnisch-Chinese gemeentebestuurders opgeleverd.
De mensen komen, zo stelt Ms Guidi, voornamelijk uit Wenzhou, in het zuiden van China. Ze schrijft ook hoe artsen vanuit de Fujian-provincie (spreek ongev.: foe-dzjèn) assistentie kwamen verlenen bij de behandeling van corona-patiënten.

Ook deze tempel, de Pu Hua Si, die op het moment van schrijven gevestigd was, of is, in een langwerpige bedrijfshal zo kenmerkend voor de noord-italiaanse streek, eert als hoofdfiguur Amitābha Boeddha. Niettemin zijn er in de loop van de jaren zowat alle figuren uit het chinese mahāyāna binnengebracht plus, voor zover valt na te gaan, een ereplaats voor ofwel Kongzi, ofwel Laozi (de stichter van het daoīsme), danwel een beeld dat Nagārjuna (voetnoot 2) moet voorstellen aan wie vooral Zuid-China met zijn cultivering volgens het ch' an (zen) van Huineng veel dankt (spreek ongev. Hwei-nèng).
De Pu Hua Si is lid van de "ABC", de "Associazione Buddista della Comunita Cinese in Italia". Op de genoemde Facebookpagina wordt gesteld dat deze tempel, die in 2009 werd gesticht, de op een na grootste chinese tempel in Europa is, op die "in Parijs" na, en dan doelt men op de taiwanese Fo Guan Shan-tempel die begin 21ste eeuw is verhuisd van een kille vallei naar de parijse voorstad Bussy St.-George.
Zonder een naamsvermelding met de nodige diacritische tekens valt van hieruit het "Pu Hua" niet te vertalen; we gaan niet in op de vele vertaalmogelijkheden.
In 2016 werd deze Pu Hua Si nog gerund door een zeer jonge abdis, maar sindsdien lijkt het een burgerinitiatief te zijn geworden van (textiel-)handelaren, resp. textielproducenten.