Het concept van essentieloosheid is doorheen de voorgaande boeken vaak ter sprake gekomen, in dit tiende boek echter wordt nog eens nadrukkelijk de aandacht gevestigd op het vlietende karakter van alle essentieloze dingen
:
"Hun inzicht gebruikend kunnen de wijzen zien
dat al het bestaande impermanent is,
dat alle dingen ledig en zelfloos zijn,
en nooit gekenmerkt(1) zullen kunnen worden."
(*) Hier zal het woord nimitta gestaan hebben, beeld of voorstelling.
Dan is er nog een versgedeelte waar gewezen wordt op zowel het niet-doctrinaire van de Boeddha-Dharma, als op het fundamentele gegeven van "niets zeggen", omdat er niet iets is dat spreekt:
"Er is nooit enigerlei doctrine geweest
waarmee men tot de ware essentie der dingen kan doordringen."
Wat betreft dat laatste, over de niet-doctrine, of het niet-spreken, wordt veelvuldig gewezen naar Bodhidharma toen hij zei, "zen is een bijzondere overdracht die buiten de canon om geschiedt; daarin wordt niet gesteund op woorden en letters" (maar op de onuitspreekbare betekenis.) Had Bodhidharma de Avatámsaka Soetra gekend, dan had hij die uitspraak niet gedaan, of had naar deze Soetra verwezen ter ondersteuning van zijn eigen inzicht. De tweede bijlage bij boek 12 gaat hier verder op in.
De Lankāvatāra Soetra zal later uitgebreid ingaan op de onmogelijkheid dat er een 'iets' kan zijn dat spreken of de Dharma verklaren kan:
"Opnieuw richtte Mahámati het woord tot Boeddha en zei: De Gezegende heeft gezegd dat hij, vanaf de nacht waarin hij Ontwaakte tot de nacht waarin hij Pari-nirvána binnenging, geen woord gesproken heeft; hij heeft gezegd dat hij nooit een woord zal spreken, want niet spreken is de spraak der Boeddhas. Wat is de diepere betekenis van het niet-spreken van de Boeddha's spraak?
De Gezegende antwoordde: Mahámati, er zitten twee aspecten aan de diepere betekenis van deze woorden; daarom heb ik dat gezegd. Wat zijn die twee aspecten? Dat zijn de waarheid van zelf-realisering en de eeuwig-verblijvende werkelijkheid. Ik heb gesproken met de diepere betekenis van deze twee aspecten in gedachten. Wat is de diepere betekenis van de waarheid van zelf-realisering? Wat de Tathágatas (uit het verleden) realiseerden, dat realiseerde ik, daarin is noch toe-, noch afname, want dat rijk van zelf-realisatie is vrij van woorden en onderscheid-aanleggen en heeft niets van doen met beweringen in de trant van enerzijds/anderzijds."
Er moet, voor het laatste vers volgt, nog op één ander versgedeelte gewezen worden
"Alle Boeddhalichamen
zijn slechts één werkelijkheidslichaam."
Manjushri sluit deze lering dan af met de volgende woorden:
"Het diepzinnige rijk der Boeddhas
is net zo wijds als de ruimte;
alle wezens gaan er binnen,
maar er is niets waarin binnengegaan wordt."
Het woord Bloemenkrans staat voor Perfecties die we kunnen behalen en dan als het ware aanbieden aan Boeddha die ons geleerd heeft wat die Perfecties zijn en hoe ze vergaard moeten worden.
Terug naar de startpagina
Naar het volgende boek
Een engelse vertaling werd uitgegeven door Shambala
Deze pagina is er een op de site www.buddha-dharma.nl 
www.buddha-dharma.nl is eigendom van White Jade River, Instituut voor Boeddhisme