Dan komt de langverwachte tweede ontmoeting met Bodhisattva Manjushri. De passage is superkort - in vergelijking met andere. Súdhana heeft gedaan wat Manjushri hem had aangeraden (zie bijlage 3), en er hoeft hier alleen maar geconstateerd te worden dat de pelgrimage succesvol is verlopen. In de hier volledig herhaalde tekst komen alle Dharma-aspecten voor, maar er wordt over niets meer uitgewijd. Manjushri heeft Súdhana niets meer te leren; hij stuurt hem terug naar Samanta-bhadra voor de bekroning op een levenslange toewijding.
Er wordt hier niet met voetnoten gewerkt. Daarvoor bent u uitgenodigd de begrippenlijst te raadplegen.
"Toen ging Súdhana, na meer dan honderdentien steden doorkruist te hebben naar Súmana-múkha, en bleef daar, denkend aan Manjushri, wensend dat hij Manjushri zou ontmoeten. Daarop strekte Manjushri zijn hand over honderdentien mijlen uit en legde deze op Súdhana's hoofd, die daar stond in die stad van Súmana-múkha. Manjushri zei, 'Goed, goed! Zij die de faculteit tot gelovig vertrouwen missen, die sloom en traag zijn, die geen inspanning hebben geleverd, wier energie terugloopt, die tevreden zijn met een kleine voorraad aan waardigheden, die niet meer dan één wortel van het goede hebben, die niet in staat zijn de geloften in de praktijk toe te passen, naar wie spirituele weldoeners en boeddhas niet omkijken, die kunnen deze ware aard, dit principe, deze sfeer, deze verblijfplaats niet kennen. Ze zijn niet in staat het te kennen, te peilen, er in door te dringen, het te geloven, het zich voor te stellen, het precies te kennen of te bereiken'.
Nadat hij Súdhana, met behulp van zijn Dharma-lering, in staat had gesteld om te zien, nadat hij hem de richting had aangegeven, hem had geïnspireerd, hem blij had gemaakt, ontelbare facetten van waarheid in hem had gevestigd, hem geleid had in het eindeloze vermogen tot meesterschap over het mentale, over aandachtig bewust zijn, concentratie en de bovenredelijke kennis der Bodhisattvas, dompelde hij hem onder in de sfeer van Samantabhadra's praktijk, en vestigde hem in zijn eigen rijk. Daarop trok Manjushri zich uit de aanwezigheid van Súdhana terug."
Na Manjushri's verdwijnen is Súdhana er op gebrand Samantabhadra weer te zien, hoewel zijn Pad nagenoeg voltooid is en dergelijke verlangens er eigenlijk niet meer hoeven te zijn.
Dan, als vooruitschaduwing van Samantabhadra's komst verschenen er tien grote lichtmanifestaties waarin onderandere de "netwerken van Boeddhas" in het licht gezet werden.
Na enige tijd ziet Súdhana Samantabhadra "zittend op een leeuwentroon in het hart van een grote juwelenlotus, vóór Vairócana Boeddha. ..."
Een van de uitspraken die Samantabhadra doet is, "Wie ook maar over de zuiverheid van mijn boeddhaland hoort, zal in zuivere boeddhalanden geboren worden, en wie ook maar de zuiverheid van mijn lichaam ziet, zal in mijn lichaam geboren worden."
We kunnen deze uitspraak alleen begrijpen tegen de achtergrond van de universele voorspelling dat alle Bodhisattvas, Samantabhadra als een van de eersten, nu boeddha zijn, en ooit een anuttara samyak sambuddha, een meest Verheven Boeddha zullen zijn.
Doorheen de daaropvolgende praktijk van Dharma-onderricht bereikte Súdhana "geleidelijkaan eenheid [of eenderheid] met Samantabhadra, voor wat betreft "de oceaan aan geloften in de Bodhisattvas die universeel goed (= Samantabhadra) zijn."
Daarop legt Samantabhadra een gelofte af die eindigt met (in versvorm),
"Mogen zij die in de wereld verblijven, die ondergedompeld zijn in de kolkingen van passies, |
Door de eindeloze alles overstijgende zegening die gerealiseerd werd doorheen de Praktijk van het Goede, |
Naar het hogere rijk van Oneindig Licht gaan."
En eindelijk spreekt Boeddha dan zelf en zegt tot Súdhana (verkort)
"Al deze Bodhisattvas, Discipelen en Mensen, waren opgetogen [over deze woorden] en applausdiseerden wat de gezegende Bodhisattva Samantabhadra had gezegd."
|
