"Tibetaans Sanskriet"
Juli 2020
Palden Nyima en Daqiong uit Lhasa hadden op 21 juli in de chinese pers een kort stukje over "Sanskriet manuscripten van Tibet" die inmiddels "nationaal erfgoed" genoemd worden (maar nog niet als zodanig op een erfgoederen-lijst staan).
Tenminste Palden (Daqiong zal zijn chinese collega zijn) is zo ver van zijn traditie verwijderd geraakt dat hij het tibetaanse schrift aanziet voor Sanskriet, en dan met name het Sanskriet in het devanágari-schrift.
Het Tibetaans lijkt erg op het Sanskriet hoor, zei een tibetaanse moniaal eens. Ik moest het maar eens gaan leren, dan kon ik voor hen hen gaan vertalen en verklaren. Nou, nee.
Aan het begin van de tachtiger jaren zag een sanskritist uit India zijn kans schoon om een cent te gaan verdienen aan het "terugvertalen" van tibetaanse canonieke werken naar het Sanskriet. Hij bezocht ook Leiden en meende een grote bek te kunnen opzetten.
Sanskriet is, behalve in de redelijk korte periode in Nalanda(1) nooit de canonieke taal van Tibet geweest. Dat er dus Sanskriet-manuscripten in Tibet aanwezig zijn, is hoogst, hoogst onwaarschijnlijk, tenzij we te maken hebben met enig "hertalingswerk" van genoemde Indiër uit de laat-20ste eeuw.
Dat de taal van Tibet nu "Sanskriet" wordt genoemd is politiek. Zoals (begin 21e eeuw) naar China geëxporteerde literatuur de term "tibetaans boeddhisme" niet meer mag dragen, zal ook het gebruik van een term als "tibetaans schrift" ontmoedigd worden. Politici gaan dan op de zetel van taalkundigen zitten en verklaren het Tibetaans Sanskriet. Dat verbod is een beetje bijgesteld; wanneer men mag spreken in termen van Hong Kong en Taiwan, zo moet dat ook mogelijk zijn in het geval van "Tibet". Dat besef kwam er pas aan het begin van de tweede decade van de 21e eeuw. Hard terug schreeuwen helpt soms.
(1) Laatste alinea, en de volgende pagina)
Oktober 2020, Datong en Taiyuan
In een soort zoektocht naar de bron zijn verschillende "boeddhisme-watchers", plus ondergetekende, inmiddels tot de conclusie gekomen dat een internetmedium als Bitterwinter, dat minstens eens per week verslag doet van vernietiging van "boeddhistische" tempels of afvoeren van "boeddhistische" beelden uit tempels in China, een gezamenlijk project is van Falungong en de CIA. Daarmee is de Bitterwinter-site hoogst onbetrouwbaar, nog afgezien van hun ondeskundigheid die zich er in toont dat ze alles wat maar een traditioneel dak heeft, of een beeld op een altaar, bestempelen als boeddhistische tempel.
Daarentegen mogen we geloof hechten aan het artikel van Col. Vinayak Bhat in India Today van 21 september 2020. Het artikel wordt geïllustreerd met luchtfotos die genomen zijn door Google Earth. Als wat getoond wordt inderdaad de tussen 24 en 29 juli 2020 met de grond gelijk gemaakte Fuyun temple is (spreek ongev.:foejuun) in de stad Taiyuan, dan is het werk grondig uitgevoerd. De tempel stond zo'n 8 kilometer verwijderd van de luchthaven.
Vijftien jaar geleden, zo staat er, wilde de regionale/nationale overheid al de invloed van deze ca 1000 jaar oude tempel reduceren. Toen was er sprake van renovatie, althans, de monialen moesten een papier tekenen waarmee ze toestemming gaven voor dergelijke werkzaamheden. We moeten begrijpen dat er meer bezoek kwam dan bij andere tempels in en om Taiyuan (spreek ongev.: tai-jwèn) en, zo schrijft Col. Bhat, dat zinde de Han-bevolking in de omtrek niet — daarover hieronder meer.
Waarom dat erg was zien we aan de eerste foto in India Today: op het grote altaar zien we een van de groten uit het Himalaya-boeddhisme. Het lijkt een beeld van een van de gelug-voorgangers te zijn, maar dat is van hieruit niet te zeggen. Mocht dat echter waar zijn, dan begrijpen we dat de niet-ingewijde beschouwer concludeert dat "China" ook hier een herinnering aan de dalai lama en zijn stroming teniet wil doen.
Taiyuan (4.21 milj. inw. in 2010) heeft als burgemeester Geng Yanbo gehad, van 2013 tot 2019. Daarvoor was hij burgemeester van Datong (1,41 milj. inw. in 2003), tussen 2008 en 2013. Daar hebben hij en de plaatselijke rechter de ire opgewekt van een frauderende bouwondernemer die goede banden had met het partijbestuur ter plaatse, of in de regio. In een via tv uitgezonden documentaire zien we hoe Geng de stad Datong werd uitgewerkt nog voordat hij de herstructurering van de stad helemaal rond had. Geng Yanbo werd overgeplaatst naar Taiyuan waar hij eveneens grote herstructureringswerkzaamheden aanvatte.
Sinds 15 januari 2019 is de burgemeester van Taiyuan nu een zekere Li Xiaobo die wordt aangekondigd als een (voormalige) vice-voorzitter van de communistische partij (CPPCC) in de Taiyuan-regio. Alle internetverwijzingen naar deze man zijn onbereikbaar gemaakt (september 2020), maar uit de koppen boven deze onbereikare artikelen zien we wel dat Taiyuan onder zijn of zijn voorgangers' bewind een zustergemeente is geworden van Nashville, USA, en dat FC Bayern er een voetbalschool heeft mogen starten.
Zagen we dat Geng Yanbo nog min of meer verbloemd sympathieën voor het boeddhisme had, en een grote tempel in Datong had laten restaureren (waarschijnlijk de Huayan-tempel - spreek ongev.: hwaajèn), van Li Xiaobo moeten we toch aannemen dat daar dergelijke sympathieën niet gevonden kunnen worden.
Wanneer Col. Bhat dan spreekt over de ergernis van de Han-bevolking jegens de nu niet meer bestaande Fuyun-tempel, dan moeten we toch bedenken dat deze tempel, "tibetaans" of niet, al in 2005/2006 een museumfunctie heeft gekregen, waardoor gebruik als tempel niet meer mogelijk was. De "Han-bevolking" (Col. Bhat) had daarna niet veel reden meer voor jaloezie, en derhalve moet de conclusie zijn dat ook hier in Taiyuan, net als in Datong daarvoor, sprake is geweest van conflicten tussen bestuurders (online verwijzingen naar Li zijn verdwenen), en niet zozeer — althans in deze plaats, zo dicht bij beroemde grottempels die miljoenen bezoekers trekken — van onderdrukken van het boeddhisme als zodanig, of het Himalaya (gelug)-boeddhisme meer specifiek.
|
Deze pagina is er een op de site www.buddha-dharma.nl 
www.buddha-dharma.nl is eigendom van White Jade River, Instituut voor Boeddhisme
|
| | |
