Bij een artikel in de Japan Times van enkele jaren geleden (we spreken nu 2019), over het maken van traditionele kleding van papier (
kamiko) kwam de herinnering boven aan een paar
haiku over het dragen van monnikskleding van papier. Ze werden op deze pagina opgeladen en besproken, zonder de bijbehorende kennis over het nut van papieren kleding: het hield de persoon in de winter lekker warm.
Papieren kleding werd een of twee generaties geleden gedragen door de armere bevolking op het japanse platteland. Een van de fotos op het onderstaand doorgegeven blog laat ons veronderstellen dat korte papieren mantels inmiddels een soort mode-item zijn geworden.
Er is een
blogspot die specifiek gewijd is aan de haiku van Matsuo Bashō en het dragen van dit soort monnikstenue. Het ene gaat als volgt, in de vertaling van Barnhill, in de herinterpretatie van redacteur dezes:
hittegolven
glinsteren vanaf de schouders
van mijn papieren monniksmantel
(kageroo no waga kata ni tatsu kamiko kana)
Kennelijk droeg Bashō die papieren mantel niet alleen in de winter, maar ook in de zomer.
De andere haiku, door een onbekende naar het engels vertaald, en ook hier ge-hervertaald naar 't nederlands:
Ik zal hem volgens de regels opvouwen
en ter gelegenheid van het sneeuw schouwen dragen --
deze papieren monniksmantel
(tametsukete yuki mi ni makaru kamiko kana)
Ook vandaag nog wordt de innerlijke kwaliteit van een moniaal in de oost-aziatische tradities mede beoordeeld naar de manier waarop hij/zij de bedrijfskleding weet te vouwen — die liggend bewaard wordt, niet hangend.
