Uit het archief van www.buddha-dharma.nl
XUANZANG IN BACTRIË Warren King, van chinese origine, is de maker van dit beeld van Xuanzang op pad met op zijn rug het bundeltje kleren en boekrollen, trekkend door India en andere verre streken.
(oktober 2009)
In Xuanzang's reisverslag schrijft hij onder andere over dat deel van Afghanistan dat ooit werd geïdentificeerd als Bactrië. Hij moet een kleine zuidoostelijke deel van dat toenmalige Bactrië vanuit China betreden hebben via ofwel de Pamir — hoop geklauter —, ofwel met een omweggetje via het zuidoosten van het huidige Tajikistan. Hij trof een welvarend gebied aan met de stad Kunduz, of Hwow, juist ten het westen daarvan. Kunduz/Hwow stond lokaal ook bekend als Drápsaka. De passage is op het net achtergelaten door Buddhápia. "Dit land is ook het oude land van de Tuh-ho-lo. De omtrek is ongeveer 3000 li, en de omvang van de hoofdstad is ongeveer 10 li (= afstandsmaat). Er is niet een (autochtoon) persoon die oppermachtig is; het land is eerder afhankelijk van de Turken (Turkic stammen). Het is een vlak land dat regelmatig wordt gecultiveerd. Het levert een overvloed aan graan op. Er zijn volop bomen en struiken, en wonderbaarlijk veel bloemen en (verschillende soorten) vruchten. Het klimaat is zacht en aangenaam; het gedrag van de mensen is eenvoudig en oprecht. De mannen zijn van nature vlug en impulsief; men kleedt zich in wol. Velen geloven in het Drievoudig Juweel (Boeddha, Leer en Communiteit), en er zijn er die de geesten eer bewijzen. Er zijn tien sangh-áramas (boeddhistische gemeenschappen) met enkele honderden volgelingen (monniken) die zowel het Grote als het Kleine Voertuig (van het boeddhisme) bestuderen, en de discipline van beide aanhangen. De koning stamt uit een Turkse (of Turkic) clan; hij regeert over alle kleine koninkrijken ten zuiden van de Ijzeren Poorten (1). Met zijn huishouden verhuist hij voortdurend van de ene naar de andere plaats, zoals een vogel (zonder nest), en bezet niet voortdurend deze (tijdelijke) stad(2). Gaan we naar het oosten, dan gaan we de T'sung-ling-bergen binnen (tussen het Pamir-plateau en de stad Khotan). Deze (t'sung-ling) bergen liggen in het midden van Jambudvipa (de antieke naam voor India, hier genomen als het hele indisch-beïnvloedde gebied). Ten zuiden stuiten ze op de grote besneeuwde bergen (van de Hindu Kush); in het noorden lopen ze uit op de warme zee (Temurtu-meer), en op de "duizend bronnen". Naar het westen loopt het gebied uit op het koninkrijk van Hwow (Kunduz), en naar het oosten op het koninkrijk van U-cha (Och, langs de zijrivieren van de Oxus of Indus). Van oost naar west beloopt het gebied ettelijke duizenden li, en er zijn honderden steile pieken en donkere valleien. De berghoogten zijn gevaarlijk vanwege de gletsjers en de bevroren sneeuw; daar blaast een furieuze koude wind. Omdat op het land veel uien worden geteeld wordt het T'ung-ling genoemd. Maar de naam kan ook gegeven zijn vanwege de bergspleten die een blauwgroene kleur hebben." Xuanzang's reisverslag werd voor het eerst vertaald door dominee Samuel Beal die daar in zijn Chinese plaats van vestiging tijd genoeg voor had. Het werd voor het eerst in 1884 in Londen uitgegeven, en werd in 1981 en 1994 herdrukt. Zowel boeddhologen als specialisten in de geschiedenis van de Zijderoute hanteren Xuanzang's verslag als een van de heel weinige getuigenissen uit die tijd. Bactrië, evenals de Punjab, is lange tijd in handen van de Grieken geweest. Er werd geregeerd vanuit steden en administratieve systemen en gebouwen naar Grieks model, waar democraitos, het samen spreken van het volk regel was. Het samen spreken van het volk, ook in overeenstemming met Boeddha's aanbeveling aan de republiek van de Vrijjis, en aan zijn gemeenschap van monniken, vindt in de rurale gebieden van Afghanistan en Pakistan nog steeds plaats, maar wordt nu vertaald met "tribaal systeem". Dat wil zeggen, het oude Griekse democraitos wordt in het westen nog wel gewaardeerd als de oorspronkelijke directe democratie (zolang het maar niet in de praktijk wordt toegepast), maar het oorspronkelijke democraitos van voormalige zijderoutestaten wordt nu negatief gewaardeerd. (1) Met 'poort' wordt vandaag soms bergpas bedoeld, een passage tussen twee bergtoppen. Of dit ook de betekenis was in Xuanzang's tijd, is niet bekend. (2) In het verleden van India werd de naam 'dorp' vaak gebruikt voor het gebiedje van een bepaalde bevolkingsgroep, ook wanneer er geen huis van hout of steen te vinden was.  |
|
