Eind juli, begin augustus 2008 bezocht een senior rinpoche (spreek: rinposjee) uit een van de Kagyu-stromingen (spreek: kàgjoe) van het tibetaans boeddhisme Ierland. Hij meende dat de keltische en tibetaans-boeddhistische meditatie en spiritualiteit overeenkomsten hebben.

Beliefnet zegt dat keltische meditatie de meditator verbindt met de aarde en zijn voorouders. Daar zal de Spiritualiteit, voorheen New Age, blij mee zijn, men zal het ervaren als een "'t is toch allemaal hetzelfde."

Boeddha leerde ons vooral de nog levende ouders en grootouders te respecteren, maar hij leerde ons toch niet om ons over te geven aan voorouder-verering in de zin van een voortdurend aanroepen, en hulp inroepen van dat wat er niet meer is, van dat wat inmiddels getransformeerd is in een andere levensvorm. Hij leerde al helemaal geen verering van de aarde — wèl een respecteren van de aarde "die zo geduldig alle rommel verdraagt die men er op gooit", zegt de Jātaka (legenden over Boeddha's vorige geboorten) over het grote geduld van de olifant.

Passages over het respect naar ouders vinden we in zeker 50% van de vroege canon; het is nagenoeg ondoenlijk alle plaatsen te citeren. Dr. Ron Epstein, werkzaam aan het "Philosophy Department" van de San Francisco State University heeft een groot aantal plaatsen geïdentificeerd. Zie daarvoor http://online.sfsu.edu/~rone/Buddhism/BuddhismParents/BuddhismParents.html