(December 2019)
Het woord ayurveda is, alleen al gezien het achtervoegsel -veda, een van de bronnen van het hedendaagse hinduïsme, of precieser gezegd, het is een nadere uitwerking van binnen die levensbeschouwing ontstane opvattingen over gezondheid en gezondheidszorg. Er zijn heel wat bronnen die daarover uitwijden, en er zullen er wel zijn die elkaar hier en daar tegenspreken.
Niet eens zo merkwaardig is dat een niet of slecht opgeleid deel van de boeddhistische monnikengemeenschap in Oost-Azië, die in hun vrije tijd bezig zijn met gezondheidszorg, en dan met name massage, de in die streken ontstane kruidengeneeskunde ayurveda noemen; die naam heeft doorheen de eeuwen een zekere klank gekregen, meer dan de chinese, japanse en koreaanse uitdrukkingen er voor. (We laten de acupunctuur even buiten beschouwing).
Het ayurveda, dat dus geheel en al stoelt op de mensvisie van het hinduïsme, heeft iets over de olifant, en wat die is, en waar die voor staat.
We hebben in een tweetal paginas over Boeddha al gezien hoe het boeddhisme tegen dit dier aankijkt. In al die gevallen, in de pagina over de
voetafdruk van de olifant, en in die over
de blik van de olifant — hoe Boeddha over zijn schouder kijkt naar de stad die hij zojuist verliet, zien we dat het dier als dier wordt behandeld, ook wanneer in andere redes wordt gesproken over de kracht en het geheugen van de olifant. Er komt geen esoterie of mystiek aan te pas.
In de ayurveda ligt dat anders. Daar zegt men dat de olifant levenskracht symboliseert, een "sluimerende, niet-agressieve kracht", zoals een nederlanse bron dat stelt, en wijsheid en vrede.
Nu heeft iedere cult het recht op zijn eigen beelden en mythen — zolang ze anderen niet schaden, maar we zien hierin toch dat ook op dit punt het boeddhisme en het hinduïsme behoorlijk uit elkaar liggen: nuchtere constateringen over een dier dat in het wild en gedomesticeerd voorkomt versus een visie die van het dier een niet meer levend wezen dreigt te maken en het verheft naar de lila wolken boven de horizon.
