Onderstaand volgt de vertaling van een belangrijk deel van Cheong Knooi Cheng's stuk over boeddhisme en sex, resp. huwelijkswetgeving. Cheong Knooi Cheng publiceerde zijn verhaal op 13 augustus 2009 in Malaysia Today, als een reactie op een stuk van de hand van een islamitisch geleerde, Dr. Mohd. Ridhuan Tee.
Gaat-ie:
Dr. Mohd. Ridhuan Tee heeft een heel verkeerd verhaal over boeddhisme gebracht waar hij vermeldt dat sex voor het huwelijk, of voor de verloving (binnen het boeddhisme) illegaal is. De werkelijkheid is dat er binnen het boeddhisme niet zoiets is als "illegaal"; er is enkel sprake van "zich weerhouden van".
....
De visie van het boeddhisme op het huwelijk is erg liberaal, en wordt in zijn totaliteit gezien als een persoonlijke en individuele zaak, niet als een religieuze plicht. Er zijn binnen het boeddhisme geen religieuze wetten die een leek opdragen te trouwen, of vrijgezel te blijven, of een leven in totale kuisheid te leven. Boeddhistische monniken hebben geen huwelijksceremonie ontwikkeld, maar geven tijdens een ceremonie een paar alleen maar hun zegen.
........
De door Dr. Mohd. Ridhuan Tee aangehaalde uitspraak is de derde (van vijf) levensregels binnen het boeddhisme (, levensregels die door leken alle vijf, of een voor een aangenomen kunnen worden). Daar wordt gesproken in termen van
kamesu micchā cārā, (spreek: kámesoe mitsjá tsjárá) dat losjes geïnterpreteerd kan worden als "jezelf weerhouden van sexueel wangedrag". Uitgelegd in de enge zin van het woord heeft het velen, inclusief boeddhisten, er toe gebracht om het te interpreteren als "sex buiten het huwelijk mag niet".
Prof. HS Cooray van de boeddhistische en Pāli-universiteit van Sri Lanka zegt in een lezing dat de term
kāama, van de stam
kam, normaal gesproken "ergens van genieten" betekent, en daarom staat
kāma voor alle zintuiglijke genietingen.
Kamesu betekent dan "met betrekking tot zintuiglijk genieten", cārā = "gedrag", miccā = verkeerd; kamesu miccā cārā = onjuist handelen waar het zintuiglijk genieten aangaat. In die zin gaat het niet alleen over sex, maar ook over onnodige hebberigheid naar wat dan ook.
........
Boeddhistische leeredes over familie en huwelijk kunnen geschaard worden onder de socio-filosofische leerstukken, maar het is niet echt nodig om ze te scheiden van de geestelijke ontwikkeling.
(1) Als een van de twee de afspraken over het huwelijk schendt — waar men toch overeengekomen was om als man en vrouw te leven; wanneer men overspel pleegt, of anderszins de partner niet trouw is, dan is de huwelijksband verbroken.
Tot zover.
Er moet aan toegevoegd worden dat onoprecht zijn, d.w.z. het begrip
sacca (spreek: satsjá), waarheid, waarheidsgetrouwheid, oprechtheid, eerlijkheid, schenden door Boeddha ten zeerste werd veroordeeld. Wanneer daarom twee mensen elkaar in waarheid iets hebben beloofd, bv elkaar trouw te zullen blijven of zich aan andere afspraken te zullen houden, en ze die belofte van
sacca niet nakomen, ze dan onjuist handelen, en daarom berispt kunnen worden, niet veroordeeld, want inkeer is mogelijk. Om welke samenlevingsvorm het ook gaat, heterosexueel of homosexueel, dat maakt voor wat betreft het principe van
sacca niet uit, al zullen er in Sakyamuni Boeddha's omgeving weinig of geen homosexuele relaties zijn geweest — het onderwerp homosexualiteit komt nergens in de soetrische canon voor, alleen in een set post-canonieke bodhisattva-geloften die met name gehanteerd worden door de gelugpa-traditie van het tibetaanse boeddhisme.
Voor wat betreft de huwelijksvoltrekking binnen de Chinese gemeenschap, boeddhistisch of anderszins, zegt Cheong Knooi Cheng nog dat wanneer beide ouderparen akkoord gaan met het samenleven van de twee kinderen, het huwelijk een feit is. Knooi Cheng citeert daarbij een uitspraak in de Pāli-canon waar Boeddha zegt: "... indien echtgenoot en echtgenote elkaar in dit en in het komende leven van aangezicht tot aangezicht willen zien (d.w.z. elkaar mogen en bij elkaar willen blijven), dan zullen ze aan elkaar verbonden zijn in een gedeelde levensovertuiging, moraliteit, gulheid, en (spiritueel) inzicht." (AN II)
In dit AN-citaat wordt niet gesproken in termen van "dan móeten ze hetzelfde geloof etc hebben", maar in eerder in termen van : "dan is het maar natuurlijk dat dit zo is."
(1) Onnodige hebberigheid naar zintuiglijk genieten brengt vooral de meditator nergens anders dan tot obsessieve gedachten aan waar de persoon zin in heeft, of het nu friet of sex is. Of nog precieser gezegd, onnodige hebberigheid naar zintuiglijk genieten weerhoudt wie dan ook van welke religieuze of spirituele verdieping dan ook. De oude genotvolle "ik stá op mijn dagelijkse pikketanussie" (Amsterdams voor jenever)" zal nooit ook maar enig werkelijk begrip ontwikkelen over welke filosofie dan ook. Die gaat dood zonder te weten waarvoor hij geleefd heeft.
Waar de laatste tientallen jaren de nadelen van polygamie duidelijker aan de oppervlakte zijn gekomen - problemen bij het verdelen van erfenissen bv. - is de hele boeddhistische wereld grotere nadruk gaan leggen op monogamie. Dat heef tot gevolg gehad dat huwelijksregistratie soms in tempels plaatsvindt, en dat, vooral in Amerika, boeddhistisch leiders zijn gaan zoeken naar manieren om een huwelijk enige plecht te verlenen.
In Thailand gaat een bruidspaar na de officiële handtekening-ceremonie naar de tempel om de zegen van de monniken te vragen en om hen voedsel aan te bieden. Tijdens zo'n samenzijn bindt een van de monniken dan een monkol om het hoofd van het bruidspaar, een katoenen band die beide hoofden (losjes) samenbindt. We zouden het kunnen zien als een vorm van huwelijkssluiting. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
De Anglicaanse kerk doet, zo hebben we op 29 april 2011 tijdens de huwelijksplechtigheid van "Wills and Kate" gezien, iets soortgelijks.
