11 september 2015

In een 7 september 2015-artikel in de Joongang Daily is sprake van een vondst in de noord-Jeolla provincie van Korea, in Sunchang, van een "houten doodskist" uit de 13de, 14de eeuw waar in goudbepoederde letters 30 sanskriet-karakters op zijn aangetroffen. Onderzoekers van het Naju National Research Institute of Cultural Heritage hebben de karakters geïdentificeerd als behorend tot de Siddham-stijl, en de Lantsha-stijl. De eerste stijl ontstond rond de 6de eeuw en is vooral bekend van gebruik bij het japanse shingon-boeddhisme, de laatste rond de 10de, en deze stijl is gebruikt (geweest) in Tibet.
We mogen daarom misschien veronderstellen dat de overledene voor wie zo'n mooie kist werd gemaakt een belangrijk persoon is geweest, een globetrotter, en voor wat betreft de leer van het boeddhisme, een alles-eter.
Er zijn twee mantras herkend, het is eerste het bekende "Om mani padme hum" (o, juweel in de lotus — Avalokiteshvara) en de andere het minder of onbekende "Om ka ra de ya sva ha". Het voorafgaande "Om" is de in feite betekenisloze klank die voorafgaat aan de mantra op zich, en het achtervoegsel "sva ha", doorgaans aaneengeschreven als "svaha" zouden we kunnen vertalen met "hoera!" Blijft de mantra als zodanig over: "ka-ra-de-ya". Het sanskriet "ka-ra" kan afgeleid zijn van de stam "kar": doen, veroorzaken, en "deya" betekent "geschikt om geschonken te worden". Daarom zou "karadeya" heel voorzichtig vertaald kunnen worden met "zo voorbereid dat het offerwaardig, of offeren waardig is". In die vertaling is er wellicht sprake van een hooggeplaatste monnik die zijn leven lang had gecultiveerd en daarmee bij zijn dood waardig is bevonden om offerandes te ontvangen. Een andere interpretatie is dat deze monnik zo gecultiveerd heeft dat hij zich waardig heeft voorbereid op ingaan in het Reine Land, c.q. verlichting heeft bereikt. De laatste interpretatie is de meest plausibele, maar alleen nader onderzoek aan manuscripten uit die tijd en plaats kan definitief uitsluitsel geven.