Pantip deed de gemeenschap een plezier door fotos van de manuscripten online te zetten.
Het begeleidende nieuws was dat mensen uit de Bamiyan-regio, men bedoelt waarschijnlijk de Hazzara, de manuscripten tussen 1993 en 1995 vonden en in het geheim naar Pakistan brachten waar ze in veiligheid konden worden gesteld tegen te verwachten vernietiging door de Taliban. (Böse Menschen haben keine Lieder.) Noren en Britten hebben vervolgens de 5000 complete manuscripten plus nog eens 8.000 beschadigde fragmenten op palmblad, berkeschors, leer en koperplaten naar Noorwegen verscheept. 
Het is geen kleine vondst en het zal de filologische gemeenschap weer jaren bezig houden in ontcijferende, vertalende en vergelijkende studies.
|
De enthousiaste uitlatingen van Thaise zijde dat het hier om de oudste manuscripten zou gaan, zouden dan misschien waar kunnen zijn voor wat betreft de tekstdragers, het materiaal waarop geschreven werd. Carbon-dating en vergelijking met andere manuscripten zou hier uitsluitsel over kunnen geven. Inhoudelijk is in ieder geval een deel van de teksten veel minder oud. Een van de fotos toont de Bhaisaya-guru-sūtra, de Leerrede over de Helende Boeddha, een werk dat door sommigen (en mij) tot de "derde periode" wordt gerekend. In de tweede eeuw worden in de buurt van Kabul door itinerante monniken de sub-traditie van de mahāsānghika aangetroffen. In de 7de eeuw treft Xuanzang de lokòttaravādin aan in Bamiyan. Wat zegt onderzoeker André Bareau over de helende aspecten of capaciteiten van Boeddha volgens de mahāsānghika? Niets. Wat zegt hij over idem bij de lokòttaravādin? Ook niets. Wellicht zijn er bronnen in de secundaire Tibetaanse literatuur die een tipje van de sluier kunnen oplichten. |
| Nieuws over Boeddhisme is een productie van White Jade River, Instituut voor Boeddhisme. De paginas bestaan sinds mei 2004. | 
Stichting onder nummer 20138036. |